51
Παλαιά αρχεία, συμπεριλαμβανομένων των έργων του Αριστοτέλη, αναφέρουν “ψυχρές φλογερές” λάμψεις που προέρχονται από μύκητες που ζουν σε σάπια ξύλα. Αρχικά θεωρήθηκε ότι η λάμψη τους χρησίμευε για την προσέλκυση επικονιαστών.
Οι ερευνητές μελέτησαν τον μύκητα Neonothopanus gardneri και διαπίστωσαν ότι ρυθμίζει τη βιοφωταύγεια του σύμφωνα με έναν κιρκάδιο ρυθμό, κορυφώνοντας τη νύχτα για να προσελκύσει περισσότερα έντομα που θα μπορούσαν να τον εντοπίσουν στο σκοτάδι.
Ο μηχανισμός εξάπλωσης μέσω της προσέλκυσης ζώων δίνει στους μύκητες ένα μεγάλο πλεονέκτημα, ιδίως σε πυκνά δάση όπου είναι πιο δύσκολο για τα σπόρια να εγκατασταθούν σε μεγάλη έκταση.
