Αυτό εγείρει το ερώτημα: αν ο J0529-4351 είναι τόσο φωτεινός, γιατί δεν έχει γίνει αντιληπτός νωρίτερα; Στην πραγματικότητα, έχει παρατηρηθεί. Υπάρχει ήδη ως πηγή ακτινοβολίας στην έρευνα Schmidt Southern Sky Survey, που έγινε το 1980. Ωστόσο, ούτε τότε ούτε αργότερα αναγνωρίστηκε ως κβάζαρ.
Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι ο όγκος των παρατηρησιακών δεδομένων είναι εξαιρετικά μεγάλος. Για να επεξεργαστούν όλες αυτές τις πληροφορίες με το χέρι οι ερευνητές απλά δεν θα μπορούσαν. Η κατάσταση διορθώθηκε με την έλευση της τεχνητής νοημοσύνης (AI). Τώρα με την ταξινόμηση των διαστημικών αντικειμένων ασχολούνται νευρωνικά δίκτυα. Αλλά ακόμη και αυτά δεν μπόρεσαν κάποια στιγμή να ταξινομήσουν σωστά το J0529-4351.
Το θέμα είναι ότι πριν από τη χρήση ενός συστήματος τεχνητής νοημοσύνης, αυτό εκπαιδεύεται σε ήδη αναγνωρισμένες εικόνες. Αλλά το J0529-4351 είναι πολύ φωτεινότερο από το μέσο κβάζαρ. Επομένως, η “τεχνητή νοημοσύνη” έκανε το ίδιο λάθος με τους ανθρώπους: δεν μοιάζει με κβάζαρ, άρα είναι αστέρι.
Μόλις πέρυσι το προσωπικό του Αστεροσκοπείου Siding Spring στην Αυστραλία διαπίστωσε την πραγματική φύση του αντικειμένου. Αλλά το γεγονός ότι πρόκειται για ένα κβάζαρ που σπάει ρεκόρ, μαθεύτηκε μόνο με τη βοήθεια του VLT. Τώρα οι επιστήμονες πρόκειται να το παρατηρήσουν με άλλα όργανα για να μάθουν περισσότερα για την ουσία των υπερμεγέθων μαύρων τρυπών.
